Plezante Plons met Ot

Ot mocht voor 't eerst gaan zwemmen met zijn klas, dus kroop mama achter 't masjien om een zwemzak en kaphanddoek tevoorschijn te toveren.

De kaphanddoek was eerst aan de beurt. De handleiding vond ik bij Wentiti. Heel duidelijke uitleg en ontzettend schoon met die paspel erbij!

Na de handdoek kwam de zwemzak. Ik gebruikte de handleiding voor de rugzak uit 'Stof voor durf-het-zelvers'.

De naam bevestigde ik met vliesofix. Misschien even vlug uitleggen hoe 't werkt, voor diegenen die er geen kaas van hebben gegeten.

Vliesofix is een soort versteviging, die kleeft aan 2 kanten. Als je een naam wil gaan appliceren in stof A op stof B, dan doe je dat zo:
- print je naam uit
- teken je naam OMGEKEERD op de gladde kant van je vliesofix en knip dat grof uit, je hoeft je letters nog niet precies uit te knippen.
- leg je vliesofixstukje met de ruwe kant op de VERKEERDE kant van je stof A
- Strijk erover tot het goed vast zit (duurt niet lang)
- Knip nu je letters heel mooi uit
- Verwijder het bovenste laagje en leg je naam op stof B
- Strijk erover tot het goed vast zit
- Bevestig nog 'ns extra met de naaimachine of met de hand

Ik heb 2 paspels verwerkt in 't zakje en gebruikte voeringstof voor de binnenkant.
Nog vullen met alles wat nodig is voor een plezante plons en voila, op naar de klas!

Goud, wierook en mirre voor Emiel!

De mama van Emiel was blij, dolblij zelfs. Met het dekentje dat ik maakte voor haar kleine slaperke.

De naam heb ik erop gestreken met vliesofix en nog 'ns extra verstevigd met een festonsteek op mijn machine. Ik heb nog heel wat flockfolie in de kast, maar gebruik 't niet zo graag meer. 't Zou niet de eerste keer zijn dat een letter lost en een kado dat stuk raakt, is geen leuk kado, me dunkt...

De paspel die ik heb gebruikt, is goud. Volgens 't lief heel meisjesachtig, maar ik vind 't super staan bij de gekozen stofjes. Emiel kreeg een op en top jongensdeken, wat 't lief er ook van vindt! Ik was er alleszins heel vrolijk over en mijn jongens worden zonder twijfel ook nog getrakteerd op een kussen met gouden paspel.

Emiel kreeg niet alleen een dekentje, maar ook een kruippakje. 

Ik maakte een Illustrator-ontwerp en stuurde dat door naar Cottontrends, waar mijn ontwerp op een kruippakje werd gekleefd. Mijn eerste keer en ik ben niet echt laaiend enthousiast. Het is niet zo proper gedaan en ik hoop dat 't printje er niet meteen na de eerste wasbeurt afbladdert. Afwachten dus... 

De mama van Emiel was content en Emiel, die deed een dutje... in mijn armen... ♥

Envelopkes voor Cyriel

Het was een schoon weekend. Een weekend vol beebies en Otto's eerste regenboog.
Mijn buurmeisje van toen ik nog jong en wild was, is bevallen van haar eerste zoon. Zaterdag mochten we voor 't eerst kennismaken met Emiel. Een spannend moment, want die eerste indruk blijft belangrijk, nietwaar.
De dag erna mochten we klinken op Cyriel, de zoon van een ex-collega. De knul is ondertussen 4 maand en draagt al vlotjes maatje 74. Inderdaad, een goe eterke zeggen we bij ons...

Emiel kreeg van mij eerder al Kobe als vriend en binnenkort valt ie nog wel 'ns in de prijzen. Later daarover meer dus.

Cyriel werd gisteren bekroond met 2 envelopkes.

1 Een longsleeve met enveloppehals

Ik gebruikte 't patroontje van de droomfabriek en hoop dat maatje 80 'm nog past...
Boordstof en vosjes kocht ik in de Stoffenkamer.

2 Een enveloppe in stof, gevuld met stuivers

Het ideetje vond ik hier en 't is inderdaad een supersnel en leuk projectje! Centen afgeven in een saaie, witte, papieren enveloppe of in dit schattige, stoffen exemplaar? Ik weet 't wel!

Ot wil treinen, Ot krijgt treinen!

Neefje Tuur kreeg een 'treintrui' en dat wou mijn kleine 'terrible three' ook. Ik had niet meer genoeg stof voor een volledige trui met tsjoekers, maar een voorpand kon ik er nog wel uitwringen. In mijn stoffendoos vond ik een oude trui van mezelf in een mooie, grasgroene kleur en die deed dienst voor de rest. Recyclage, warempel. Speekselmedaille voor mezelf! :D

Het patroontje van de kaptrui uit "Stof voor durf-het-zelvers" werd nog 'ns bovengehaald en ik maakte 'm dit keer gewoon met ronde hals. Stof knippen, in elkaar zetten en boordstof aannaaien, dat alles in een kleine 2 uur tijd. Vanmorgen al kon mijn knaap met zijn nieuwe treinen gaan pronken in de klas!

Tuur 4-t Feest!

Vier is ie al en heel erg geïnteresseerd in cadeautjes! :)
Tuur, het zoontje van mijn zus, was jarig en wij mochten  op visite, gepakt met geschenken en een kaart!

In 1 van de pakjes zat dit verstopt:

Een raglanshirt met treintjes. Is niet elke kleuter tuk op treintjes? Die van mij alleszins wel.
Ik waagde me - als een onzeker schoolmeisje - aan een rekpaspel en 't liep niet allemaal van een leien dakje. Zo'n paspel is een hoop gedoe, maar 't resultaat mag er wel zijn.

Een beetje ditjes en datjes doen in Photoshop en voila, de verjaardagskaart was er!

We namen ook nog een taart mee, maar dan eentje voor onszelf. Een veganistische chocoladetaart met peren en slagroom. Supermakkelijke taart en om je vingers vanaf te likken, maar om dan - met het knoopje van de broek open - achterover uit te rusten van zoveel taart in je lijf...
Hoe je ze maakt? Ewel, bak een bladerdeegvorm blind in de oven. Neem een pakje Soja-opklopslagroom en  klop dat op. Laat het enkele uren in de koelkast rusten, dan stijft het nog beter op. Smelt 2 cups donkere chocolade en meng dat met de opgeklopte slagroom. Giet dat mengsel in je gebakken bladerdeegvorm. Pocheer een 3-tal peren en laat die afkoelen. Leg die in schijfkes op de taart en doe er nog enkele toefkes slagroom bovenop. Smullen geblazen en dan.. knoopke open. :)

Ot in een rebus

Mijn oudste telg is een kieskeurig eterke. Tartex-paté is zijne favoriet, maar er is nog zoiets waar ie zijn vingers vanaf likt...

Lulu doet van huisjesruil!

Enkele weken geleden kondigde ik de geboorte aan van Lulu en Olaf, een olifant en een walvis. De mama van Gust was er als de kippen bij om Lulu een plaats te geven in hun huis en hart. Om zoveel gastvrijheid te bedanken en om natuurlijk ook de komst van Gust te vieren, maakte ik een pakketje...

Er rolde een snel cadeauzakje vanonder mijn Pfaff. Bedankt voor die tip, Elisanna.

 

Op het zakje flockte ik de naam van Bas, de broer van Gust. Onder het motto "De broers van gerimpelde schreeuwerds mogen ook wel 'ns in de prijzen vallen", verstopte ik er een puzzel in, met prachtige illustraties van mijn favoriete Tom Schamp.

De puzzel kocht ik op "Tapiplage", het inspiratie-event voor de bewuste madam. Dat zeggen ze er zelf van en ze slaan eigenlijk wel de nagel op de kop. Kleertjes kopen doe ik er niet, want dat kan mijn portemonnee onmogelijk goedkeuren, maar inspiratie opdoen, dat doe ik er des te meer! Die uitbundige prijskaartjes doen een mens meer goesting krijgen om zelf vaker aan de slag te gaan voor de jongens in huis.

Ik maakte ook nog een label en kleefde dat (met vervelend slecht etikettenpapier... Grrmbl) op een kraftzakje. Lulu erin voor Gust, cadeauzakje met puzzel erin voor Bas en hop, klaar om te vertrekken!

Oh ja, terwijl ik dit berichtje tik, hoor ik Olaf stilletjes snikken op de achtergrond... Er is nog geen baasje gevonden voor de lieve walvis. Wie zich geroepen voelt om 'm te troosten en om heel erg goed voor 'm te zorgen, laat maar horen!